Bij het inmiddels infame gesprek in de Oval Office tussen president Donald Trump, vice-president JD Vance en president Zelenski was een bepaald onderdeel erg opvallend. Bij cruciale gesprekken waar iemand wordt aangesproken kies je doorgaans voor een lijn: de inhoud, het patroon of de relatie. Gooi je teveel door elkaar heen dan gaat het gesprek nergens naartoe.
Wat gisteren opvallend was bij vooral JD Vance is dat hij sprong van inhoud, naar patroon en vervolgens relatie en weer terug. Daarmee was het eigenlijk onmogelijk voor Zelensky om überhaupt te reageren of iets terug te zeggen. Want iedere reactie zal vervolgens worden ontmoet door een aanval op basis van het andere gespreksniveau. Gaat het over iets inhoudelijk dan wissel je naar relatie en als je reageert op de relatie dan spreek je iemand aan op patroon.
Dat setting up to fail in het gesprek kan alleen maar leiden tot een conflictueus gesprek. Dan komt een cruciaal moment in het gesprek als Zelensky wijst op de dreiging vanuit Rusland voor de Verenigde Staten. Op dat moment stapt Trump weer in het gesprek, want een kwetsbare VS kan hij niet over zijn kant laten gaan en dan gaan de handschoenen uit.
Bij complexe gesprekken begin je altijd met het einddoel voor ogen en bouw je het gesprek op rekening houdend met contextuele parameters. Spreek je iemand aan dan is het cruciaal dat je bedenkt waar je dat op doet: op iets inhoudelijks, een patroon in gedrag of op de relatie.